حضرت آیت الله ایمانی؛ امام جمعه محترم شیراز
سلام علیکم؛
عید فرخنده نیمه شعبان را بر شما تبریک می گویم، اما بعد:
چند روزیست کشاورزان این این استان، خصوصاً گندم کاران روستاهای اطراف خرامه و مرودشت در وضع نا مساعدی به سر می برند؛ امروز حدود 5000 کشاورز دارای عائله به دلیل عدم رهاسازی آب توسط مسئولین استانی، در مضیقه قرار گرفته و توان برداشت کافی از محصولات خود را ندارند. دلیل مسئولین فعلی استانی برای عدم رهاسازی آبِ سد های درودزن و ملاصدرا، نبود آب کافی جهت شرب و استفاده صنعتی مردم مرودشت و قسمتی از شیراز می باشد.
استاندار محترم بر این باور است که روال مسئولین سابق استان پیرامون رویکرد شیراز اشتباه بوده و شیراز باید خلاف روند سابق – که به سمت قطب کشاورزی شدن پیش رفته – باید به سمت صنعتی شدن حرکت کند. استانداری معتقد است که بدلیل نبود آب کافی اصولاً کشاورزی باید وانهاده شده و استان به سمت صنعتی شدن حرکت کند.
حضرت آیت الله
اولین سوال بنده از شما این است که بالاخره برای شیراز باید چه اتفاقی بیفتد؟ قطب کشاورزی شود یا صنعتی؟ حضرتعالی که چندین سال است در این استان در منصب مدیریت قرار گرفته اید باید بتوانید به این سوال پاسخ شفاف و دقیقی بدهید؛ این ابهام و مشخص نبودن آینده شیراز تا به حال موجب ضربات شدیدی بر منافع مردم و بالخصوص محرومین شده است که آخرین شاهد مدعای این حقیر، همین قضیه گندم کاران کربال خرامه و بحران کم آبی پیرامون آنان است. البته بدیهی است این سخن که چون ما در استان مشکل کم آبی داریم پس باید کشاورزی را بالکل و از اساس رها کنیم، سخنی بی پایه و خلاف سیاست های اقتصاد مقاومتی می باشد.
آقای ایمانی
اکنون چندین روز از ایجاد این معضل می گذرد؛ کشاورزان جورکش و زحمت کشیده تا به حال دو بار مقابل دو سازمان دولتی تجمع کرده اند؛ یکبار مقابل جهاد کشاورزی و بار دیگر مقابل استانداری.
موضوعی که تعجب حقیر را برانگیخته این است که چگونه می شود مسئولین استانی ما تا این اندازه خونسرد و بی تفاوت با این مسئله مواجه شده اند؟ جناب قادری که بر این عقیده ه اند محصولات روستائیان بیمه هستند و در نهایت بیمه خسارت آنان را پرداخت می کند، به همین راحتی و خوشمزگی!!!
بنده به عنوان یک شهروند انگشت به دهان مانده ام که چگونه می شود پیرامون شرکت یک آقازاده در یک مجلس بهایی، تمامی مسئولین ما از صدر تا ذیل اظهارنظر کرده و ورود می کنند اما پیرامون اینچنین موضوع اساسی و مهمی – که با سرنوشت 30 هزار نفر گره خورده است – مسئولین و خواص و اعضای شورای شهر و علمای ما تره ای خرد نکرده و دریغ از یک موضع گیری ساده!
سوال ما این است که بر فرض آنکه امسال به کشاورزان آب ندادید و موجب نابودی این کالای استراتژیک شدید، سال بعد چه می کنید؟ تکلیف این کشاورزان که جد اندر جد به شغل شریف کشاورزی و گندم کاری پرداخته اند، چه می شود؟ باید برای امرار معاش خود چه کنند؟
حاج آقا ایمانی بزرگوار
ما راجع به معضل ایجاد شده برای حداقل 30 هزار نفر صحبت می کنیم؛ کسانی که شاهد نابودی محصولات و حاصل ماه ها تلاش خود هستند؛ آیا فکر نمی کنید این موضوع می تواند در کنار آسیب های اجتماعی، موجب آسیب های امنیتی نیز شود؟ آیا این دور از ذهن است زمانیکه کشاورزان تنها منبع درآمد خود را نابود شده ببینند، به شهرها مهاجرت کرده و پدیده حاشیه نشینی را دامن زده و تقویت کنند؟ چه کسی پاسخگوی تبعات اجتماعی و اخلاقی مهاجرت های بی رویه شهری است؟ حضرتعالی؟ جناب استاندار؟ جناب شهردار؟ کدام یک؟ حتی اگر بخواهید با عقل معاش اندیش و مادی به موضوع نظر کنید، باید به فکر راه حلی اساسی برای آن باشید نه پاک کردن صورت مسئله و پیگیری طرح «نکاشت»!!
امروز را به خاطر بسپارید جناب ایمانی؛ اکنون بدلیل بی تدبیری و بی عرضگی مسئولین استانی صدها تن از محصولات کشاورزی و سرمایه های این استان نابود شد، هزاران نفر بیکار شدند؛ فراموش نکنید که تمام این اتفاقات در سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» به وقوع پیوست، در سال اقتصاد مقاومتی با لوکوموتیوهای تولید این مرز و بوم اینگونه برخورد شد...
امسال عید نیمه شعبان بر بسیاری از افراد تبدیل به عزا شد؛ عزای بیکاری و بی خانمانی و سرگردانی و فقر و فساد و فحشا...
حاج آقای عزیز
چه گسی پاسخگوی حفر بی رویه چاه های غیر مجاز در این استان و خصوصا در اطراف سد درودزن است؟ دقیقا مقصر کدام ارگان یا ارگان ها هستند؟ آیا جهاد کشارزی نمیدانسته که ما حدود 10 سال است که در خشکسالی به سر می بریم؟ تازه شصتش خبردار شده؟
بنده فکر می کنم مسئولیت نهایی حل این معضل با حضرتعالیست؛ این شما هستید که می توانید تمامی مسئولین مربوطه – اعم از سازمان آب منطقه ای، جهاد کشاورزی، استانداری، کشاورزان و ... را دور هم جمع کرده و در نهایت برای حل این معضل با تأکید بر حل مشکل این محرومان و زحمتکشان جامعه چاره ای بیندیشید.
سوالی که برای نگارنده پیش آمده این است که چرا با وجود گذشت حداقل دو هفته از این ماجرا، جنابعالی تا به حال یک موضع هم در این باره نگرفته اید؟ حتی بعد از اینکه از اصل ماجرا با خبر شدید – طی صحبتی که داشتیم – باز هم اتفاق خاصی از جانب شما نیفتاد و کاری انجام نشد؟ منتظر چه اتفاقی هستید حضرت آیت الله؟ باید حتما یک فاجعه رخ دهد، یک نفر از این کشاورزان خودسوزی کند تا وارد عمل شوید؟ چرا سکوت کرده اید؟ مگر خداوند از علما پیمان نگرفت که مقابل گرسنگی گرسنگان وسیری شکم بارگان سکوت نکنند؟
موظفم به شما متذکر شوم – همانگونه که قبلاً عرض کرده ام – اگر نتوانید رابطه مستقیم و مشخصی با مردم کف جامعه داشته باشید، نخواهید توانست به مشکلات و درد های مردم رسیدگی کرده و امورات استان را سامان دهید؛ به شما پیشنهاد می کنم کمی حلقه بسته اطرافیان خود را باز کرده و بیشتر از سابق، با محرومان و مستضعفان جامعه ارتباط گرفته و از فضای گلخانه ای فعلی دور شوید. در پایان با احترام و از جایگاه یک دلسوز نکته ای را محضرتان تقدیم می کنم: اگر در مسائل اجتماعی و موضوعاتی که درد مردم با آن گره خورده است، مانند گندم کاران، کارتن خواب ها، کارخانه قند فسا، کارخانه های تعطیل شده و ... ورود کرده و در راستای حل معضل آنان قدم بردارید، دیگر در انتخابات ها احتیاجی به آن نیست که کل شهر را از بنر خود پر کرده و به خرج های میلیونی و گسترده در راستای رأی آوری خویش متمسک شوید.
امیدوارم در راستای خدمت به مستضعفان جامعه، پایدار باشید.
پیروزیِ محرومان، وعده قطعیِ قرآن
هادی مسعودی، سردبیر ماهنامه صدای مردم، دبیر اسبق مجمع دانشجویان عدالتخواه شیراز و عضو سابق شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی
