عدالت خواهی و اتحاد
واژه ای است که در کلام و بیانات امام خامنه ای،امام
خمینی،آیات قرآن و احادیث بسیار به چشم
می خورد،شدیدا بر روی آن تاکید می شود،آنرا شرط پیروزی بر دشمنان می دانند و همیشه سعی در ترویج و تبیین این مقوله دارند و آن کلمه،اتحاد و وحدت و پرهیز از تفرقه است.
وَأَطِیعُواْ
اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ
اللّهَ
مَعَ الصَّابِرِینَ
از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با یکدیگر به نزاع بر مخیزید که ، ناتوان شوید و مهابت و قوت شما برود صبر پیشه گیرید که خدا همراه صابران است.(1)
هم چنین امیرالمومنین در مورد علل شکست کوفیان از لشکر شام می فرمایند:...سوگند به خدا می دانستم که مردم شام به
زودی بر شما غلبه خواهند کرد.زیرا
آنها در یاری کردن باطل خود،وحدت دارند،و شما در دفاع از حق متفرقید!شما امام خود را در حق نا فرمانی کرده و انها امام خود را در باطل فرمانبردارند!....(2)
ایضا امام خامنه ای که همیشه
روی مسئله وحدت پافشاری کرده اند می فر مایند:
"من
گمان نمیکنم در طول ده سال گذشته که امام عزیزمان (ره) این همه بیانات حکمت آمیز
ایراد کردند، چیزى را به اندازه «وحدت» مورد تأکید قرار داده باشند. یکى از دو
یا سه موضوعى که ایشان بیشترین تأکید را میکردند، همین مسأله وحدت دلها و وحدت
زبانها و وحدت راهها و همدستى و همگامى و همدلى بوده است. ما این مقوله را به
منظور حفظ حرمت امام (ره) و تعظیم به روح او پاس بداریم و به عنوان یک هدف قطعى
تلقى کنیم و با هر قیمتى درصدد تأمین آن باشیم."(3)
پر واضح است که مقصود نویسنده از این متن،اثبات ضرورت اتحاد نیست که لزوم آن با
توجه به این همه تاکیدات بدیهی است،هدف اصلی پاسخ به یک سوال است و آن اینکه چرا با این همه تاکید و توصیه،گروه ها و احزاب و شاید دل ها
با هم متحد نیستند؟
محتمل این نکته مشهود است که منظور نگارنده از
اتحاد احزاب و گروه ها،یکی شدن و در هم تنیده شدن انها نیست،چرا که دغدغه حضرت آقا
هم این موضوع نیست.(4)
از دید استاد مطهری،عامل بیدار کردن وجدان عمومی و احساس ملیت،درد و طلب مشترک است،یعنی
وقتی ملتی دچار یک درد مشترک شود،ارمان هایش مشترک شده و بدنبال همان است که حرکت
و مبارزه و متحمل رنج و دردها شدن بوجود می آید.
از منظر آن شهید،وقتی که درد و طلب های مشترک را بررسی کنیم،به یک عامل مشترک بین
این طلب ها می رسیم که همان عامل اتحاد است:"عامل مشترک در همه دردها و آرمان
های ملی که موجد ملت های جهان شده،احساس و اراده نفی ظلم و طلب عدالت است.
ایشان در اینجا در کنار درد و طلب مشترک،مقوله ای به نام داعیه معرفی می کنند و
انرا وجه تمایز ملت ها و نهضت ها قرار میدهند.
داعیه همان خواسته و مطالبه نهضتها و جنبش ها است.در بند بالا گفتیم که عامل مشترک،اراده
نفی ظلم و طلب عدالت است،که در این عامل،داعیه،همان طلب عدالت می باشد.
اینکه گفتیم داعیه وجه تمایز نهضت هاست بدین دلیل است که اگر نهضتی بر اساس یک درد
مشترک،قیام،و بدنبال آن مبارزه کند،در صورتی می توانیم بگوئیم که این قیام و
مبارزه مقدس است،که داعیه آن جز حقیقت پرستی و عدالت خواهی نباشد،اما اگر
داعیه،حالت انتقام جویی،خودستایی،آرزوی حکومت و طلب قدرت به خود گرفت،خود مقدمه
چین و پایه ظلم و ستم دیگری می شود.(5)
حال محل بحث اینجاست:آیا تمام گروه ها و احزاب و جنبش ها،این درد مشترک را احساس کرده
اند؟آیا اینان این درد ناشی از ظلم به مظلومین و مستضعفین و زیر پا له شدن ارزش ها
و احکام اسلام را درک میکنند یا مشغول چانه زنی برای تصاحب قدرت هستند؟
هم چنین اگر همگی این درد مشترک را درک می کنند ،داعیه عدالت و آزادگی دارند؟
شاید بسیاری از گروه ها و احزاب در کشور،چه دانشجویی و غیر دانشجویی،تبدیل به ابزار
هژمونیک یا استیلای فرهنگی اصحاب قدرت شده و از رسالت اصلی خود که همان عدالت طلبی
و عدالت گستری است غافل شده اند؟
از دید دکتر افروغ یک نمونه جنبش دانشجویی که دچار این آسیب شد و با جذب در بدنه
دولتی،از رسالت اصلی خود غافل شد،جنبش دانشجویی 13 ابان است:
"این جنبش که در آن مقطع،خارج از عرصه
رسمی قدرت و در ادامه تفکر و ایدئولوژی اسلامی تعریف شد،توانست با اقدام انقلابی
خود،جلوی انحراف دولت مردان را بگیرد و بار دیگر قطار نظام جمهوری اسلامی را بر
ریل انقلاب اسلامی قرار دهد.بزرگ ترین آسیبی که متوجه این جنبش دانشجویی گردید،وصل
شدن به گرو های سیاسی و جذب در بدنه قدرت دولتی و مبدل شدن به ابزار هژمونی دولت
مستقر،قطع نظر از ارمان خواهی های انقلابی بود.(6)
با توجه به این موضوعات،به نظر حقیر،برای حل مشکل نبود اتحاد،3 کار باید انجام
گیرد:
1.باید تمامی گروه ها و احزاب و تشکل ها و جنبش ها،خود را با داعیه اصلی انقلاب اسلامی،که
همان عدالت خواهی و آرمانگرایی است تطبیق دهند و برای تحقق ان در جامعه تلاش کنند.
2.باید مسائلی که مانع از فهم دردهای مشترک،از قبیل ظلم به مستضعفین،پایمال شدن
حقوقشان و اجرا نشدن احکام اسلامی و ... می شوند را بزداییم و از سر راه
برداریم،اگر بخواهیم به این دردها اشاره کنیم،می توانیم هوای نفس،مقام پرستی،پول
پرستی،غفلت،جهل،تحجر و ... را نام ببریم.
3.جنبش های دانشجویی باید هوشیارانه،با حفظ استقلال فکری خود،مراقب باشند بازیچه
دست اصحاب قدرت و ثروت نشوند و خود را در دام بازی های سیاسی و حزبی،که حضرت آقا
به شدت از خطر این آسیب بر حذر می دارند(7)،نیندازند،که اگر به این مسئله دچار
شوند باید با استقلال فکری و روحیه نقادانه،خداحافظی کنند.
منابع در ادامه مطلب...
اللهم ما بنا من نعمة فمنک...
1.آیه 46 سوره انفال
.2خطبه 25 نهج البلاغه
.3سخنرانی در مراسم بیعت حجت
السلام رفسنجانی 1368
.4بیانات در دیدار تشکل های
دانشجویی 75/9/15
.5قسمت پیش گفتار،خدمات
متقابل اسلام و ایران
.6مناقشه حق و مصلحت و بن بست
جنبش دانشجویی،صفحه 103
.7بیانات در دیدار از دانشگاه
صنتی شریف 78/9/1
جزاک الله , اتحاد
اا راهکار های دیگری هم هست ترجیح می دم حضوری صحبت کنیم