اسلام دین جامع وکاملی است که به عنوان آخرین شریعت،برای هدایت و رهبری تمامی انسان ها پس از پیامبر خاتم تا قیامت آمده است.اگر نگاه خود را به این دین خاتم،سطحی و یا ناقص کنیم و در واقع برخورد سلیقه ای با آن داشته باشیم و آنرا تکه تکه کرده و "نومن ببعض و نکفر ببعض"شویم،در واقع از عامل هدایت روی زمین غافل شده ایم و در این حالت،دیگر تقرب نه تنها ممکن،بلکه راه رسیدن به آن هر روز سخت تر خواهد شد.
از موضوعاتی که مبتلا به جامعه امروز ماست،نوعی نگاه تفکیک آمیز به حق الله و حق الناس است،نوعی نگاه غلط که راه نزدیکی به خالق هرگز از خدمت به خلق نمی گذرد،بلکه اساسا راه رسیدن به خالق،انجام یک سری اعمال عبادی خاص و فردی بین "انسان" و "خداوند" است.در این نوع تفکر با نگاهی کاریکاتور مانند،شخص بیشترین حساسیت ها را برای انجام اعمال عبادی و فردی خویش مانند خواندن نماز اول وقت و یا سالی چند بار به زیارت معصومین رفتن را به کار میگیرد،اما هرجا پای حق الناس و مردم به میدان بیاید،آنرا کاملا از حق الله جدا کرده و کمتریت حساسیتی به خرج نمی دهد.در طول تاریخ،فقط دو گروه در برابر انبیا ایستادند:1.مشرکین 2.مترفین تفکر نامبرده شامل همان گروه مترفین می شود که اصالت برای آنان جز قدرت،ثروت و یا شهوت چیز دیگری نیست.
اما اگر به متون دینی خود نگاهی بیندازیم کاملا در هم آمیختگی حق خداوند و حق مردم،همچنین خدمت به خلق و سیر الی الله را می بینیم.اگر به قرآن می نگریم باید در کنار "اقیموا الصلاة" به "و اتوا الزکاة" هم توجه کنیم.اگر به احادیث می اندیشیم،باید در کنار "نماز ستون دین است" به "هر کس صبح کند در حالیکه اهتمام به امور مسلمین نداشته باشد مسلمان نیست" هم فکرکنیم. یکی از شواهد این مدعا(نگاه توامان اسلام به حقیقت و حقوق)،دعای پس از نمازهای یومیه ای است که در ماه مبارک رمضان به آن توصیه شده است،آنجا که پس از معنویت نماز،در دعا می خوانیم:"خدایا تمام فقیران را غنی کن،تمام مریضان را شفا بده،تمام گرسنگان را سیر کن،دین تمام بدهکاران را ادا کن و ..." از این دعا اینگونه نتیجه می گیریم که اسلام از تمامی فرصت ها،برای دعوت به عدالت اجتماعی استفاده می کند،چرا که عدالت اقتضا می کند که هیچکس فقیر نباشد،مریض نباشد،مدیون نباشد،عریان نباشد و ...
در سوره ماعون،بی توجهی به حقوق یتیمان و فریاد نزدن و ترغیب نکردن جامعه به خاطر گرسنگی گرسنگان،مقارن با تکذیب دین و بی دینی آمده است.در قران آنجا که می خوانیم:"ما لکم لا تقاتلون فی سبیل الله و المستضعفین" به وضوح گره زدن حقوق خداوند و مستضعفین را مشاهده می کنیم.
اهتمام به امور یکدیگر و توجه به مسائل و مشکلات جامعه آنقدر مهم است که از نظر امام رضا(ع) معیار شیعه بودن یا نبودن قرار می گیرد.آنجا که وقتی عده ای از اصحاب،به دیدار امام رضا(ع) می روند و حضرت پس از حدود 6 ماه معطلی آنان را به حضور می پذیرند،امام در جواب چرایی به حضور نپذیرفتن آنان می پرسند:آیا در شهر شما ثروتمندانتان هر روز از فقرایتان خبر می گیرند؟گفتند نه.پرسیدند آیا هفته ای یکبار هم از هم خبر می گیرند؟گفتند نه.پرسیدند آیا اگر لباس اضافی در خانه داشته باشید آنرا به کسانی که ندارند انتقال می دهید؟گفتند نه،امام(ع)پس از آن فرمودند:پس شما شیعه ما نیستید محب هستید و دیگر هیچوقت ادعای شیعه بودن نکنید...شیعه که هیچ،آیا ما محب هم هستیم؟
اللهم ما بنا من نعمت فمنک...
