این رشته سر دراز دارد

این روز ها شاهد خشم و اعتراض ملت مسلمان به دلیل اهانت به پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) هستیم،حقیر به نوبه خود انزجار و خشم خود را نسبت به این موضوع اعلام کرده و امیدوارم این دست موضوعات ضد اخلاقی دیگر تکرار نشود.اما بعد…

آیا هتک حرمت به ساحت رسول الله موضوع جدیدی است؟آیا در همان زمان حضرت،از روش های گوناگون به ایشان توهین نمی کردند؟عکس العمل پیغمبر در برابر این تهاجمات چه بود؟آیاایشان کمترین واکنشی به این توهین ها که به شخص خودشان مربوط می شد،نشان دادند؟

بیشترین ناراحتی هنگامی دچار انسان کامل می شود،که انحطاط و بی دینی امتش را پس از دریافت وحی و هدایت،نظاره کند.وقتی این موضوع برای ما روشن تر می شود که می بینیم امام سجاد(ع)در جواب شخصی که از ایشان می پرسد کدام قسمت از سفر کربلا برای شما سخت تر بود،سه بار میفرمایند:الشام.

در تحلیل جواب امام شاید بتوان گفت که امام با جامعه ای مواجه شدند که 20 سال در سایه شخصی مثل معاویه زندگی کرده بودند و اسلام آوردنشان توسط معاویه بوده است،امام وقتی عمق تقهقر و جهالت آنان را می بینند بدترین خاطره را در آن جا تجربه می کنند.

بدترین واقعه برای رسول الله(ص)،عمل نکردن به احکام و سیره عملی ایشان،توسط شیعیان آن حضرت می باشد.بدترین توهین به پیامبر اکرم،هتک حرمت توسط یک مسیحی نیست،بدترین توهین به حضرت،روبرگرداندن پیروان ایشان از عمل به منویات آن حضرت است،پیامبر تحمل توهین به منش توحیدی خداوند را ندارند.

مسئولی که در جامعه اسلامی،به اسم اسلام،اما به روش ابوسفیان زندگی می کند،خون مردم را در شیشه کرده،حق محرومین را پایمال می کند،بیشتر در حق حضرت رسول اجحاف می کند،یا آن شخص نامسلمانی که در فلان جا به پیامبر توهین می کند؟آن مسئول ظاهر الصلاحی که اعتبار خود را به خاطر همین ظاهر دارد،اما با محترم نشمردن حق مظلومین،جمعی را به اسلام بدبین می کند،بیشتر دل پیامبر را به درد می آورد یا یک توهین از طرف یک شخص خارجی؟

چرا به خاطر این نوع اسائه ادب ها،کسی راهپیمایی و اعتراض نمی کند؟حقیر منکر عکس العمل و اعتراض به این هتاکی نیستم بلکه این عمل را لازم و واجب می دانم اما نقطه نظر بنده در اینجاست که موضوع مهم تر،که همان سیره عملی پیامبر اکرم می باشد از نظر مسئولین و نخبگان ما مورد غفلت واقع گشته است.حساسیت ها بیشتر باید در این قسمت ضریب بگیر،اما متاسفانه شاهد این قضیه هستیم که برخی از مسئولین ما نسبت به موضوع اصلی که همان سنت پیامبر می باشد،بی اعتنا هستند.

حضرت رسول می فرمایند:آن جامعه ای به کمال و سعادت نمی رسد که در آن ضعیف با لکنت زبان حقش را از قوی مطالبه کند.حال آیا تلاش غالب مسئولین ما در راستای تحقق این فرمایش حضرت می باشد؟آیا عمل نکردن به این دستور خود یک توهین عملی نیست?

آن مسئولی که در برابر قانون شکنی فرزندش سکوت می کند و روزی 5 بار اشهد ان محمد رسول الله می گوید،سیره آن حضرت را به سخره نگرفته است?

احزاب و اشخاصی که در برابر ظلم و ستم بر مظلومین سکوت کرده . دم بر نمی آورند،آیا بر ساحت مقدس رسول الله توهین نمی کنند؟

چقدر این جمله خطبه منای اباعبدلله برایم تکرار می شود:

...شما هر وقت حق خودتان و حزبتان را در خطر دیدید،فریاد کشیدید و جنجال به پا نمودید و با تمام قدرت آنرا مطالبه کردید،اما هرگاه حق مستضعفین و محرومان جامعه تباه گشت سکوت کردید و گفتید خداوند برای آنان در قیامت جبران کند...

 

نوشته ام را با فرازی از خطبه فدک به پایان میرسانم:

و شیطان سرش را از پناهگاهش بیرون آورد و شما را صدا زد،پس دید که به دعوتش پاسخ دادید و برای فریب خوردن در او نظاره گر هستید.سپس شما را به برخاستن دعوت نمود،پس دید که خیلی راحت و سبک هستید و از جا برمی خیزید.و داغتان کرد و در شما دمید،پس دید که برافروخته می شوید و غصب می کنید.پس شتر(مال)غیر خود را نشانه و علامت زدید و آن را در غیر آبشخورهایتان وارد کردید(آن چه را که مالک نبودید عهده دار شدید).و این در حالی است که هنوز پیمان ها نزدیک اند و خشک نشده اند و هنوز زخم ها بازاند و بهبود نیافته اند.شما چنین شتابان به این کار مبادرت کردید،گمانتان این بود که به خاطر ترس از به پا شدن فتنه و جلوگیری از آن چنین کردید.آگاه باشید که خود در فتنه افتاده اید و همانا جهنم بر کافران احاطه دارد.بحار الانوار،ج29،ص237

 

اللهم ما بنا من نعمة فمنک...